Ξύπνησα το πρωί νωρίς, την ώρα που έχει ησυχία, την αγαπημένη μου ώρα. Δεν είχε ακόμα ξημερώσει.
Τα παράθυρα κλειστά, δεν είναι καιρός για να ανοίγουν από τώρα…
Μα κάτι άκουσα. Κάτι παράξενο στην αρχή, που απλά έσπαζε τη σιωπή, χωρίς όμως να σπάει την ηρεμία.
Ησυχία κι εγώ, κρατώντας την αναπνοή μου…
Τώρα άκουσα καλύτερα. Τώρα κατάλαβα τι ήταν.
Πουλιά.
Πουλιά πάνω στα δέντρα. Έξω, δίπλα στο σπίτι.
Πουλιά που κελαηδούσαν.
Τι όμορφη διαπίστωση, τι παρατήρηση ανακουφιστική…
Τι δώρο ωραίο, απρόσμενο…
Ήρθε η άνοιξη.
