Μικρά πράγματα σαν κι αυτά.
Σαν το “παιχνίδι” που “παίζει” το παιδί σου στο Instagram και που ανεβαίνει στο story του, όπου φτιάχνει την “ταυτότητα” φίλων του, με βάση κυρίως τα αρνητικά τους στοιχεία, είτε εμφάνισης είτε χαρακτήρα. Και όπου αποφασίζει αν θα ήθελε να είναι μαζί τους ή όχι (συνήθως «αποκλείεται» ή «με τίποτα»). Δηλαδή bullying και μάλιστα δημόσιο. Δε λέει κάτι πολύ άσχημο, ίσως μάλιστα να αμφισβητείται κι αν είναι άσχημο ή όχι, ίσως να μην είναι καν. Κι όμως, όλο το concept έχει αρνητική χροιά. Όλο το αποτέλεσμα βρίθει αρνητισμού και μιας διάθεσης επιθετικής. «Για πλάκα». «Το κάνουν όλοι». «Σιγά, το ξέρουν όλοι. Και δεν τους νοιάζει».
Σταμάτησέ το. Δες το, αναγνώρισέ το. Πες πόσο απάνθρωπο είναι. Πες πόσο είναι απαίσιο και σκοτεινό. Και πες πόσο δεν είναι αστείο. Να το κατεβάσει, να το σβήσει, να το ακυρώσει. Κι ας θυμώσει, ας ενοχληθεί. Θα καταλάβει.
Σταμάτησέ το.
Μικρά πράγματα σαν κι αυτά.
Σαν τον/την εκπαιδευτικό που μιλά συχνά με ειρωνεία στα παιδιά, κάνοντας bullying ο ίδιος/η ίδια, αυτό που υποτίθεται προσπαθούν στα σχολεία να καταπολεμήσουν ως συμπεριφορά μεταξύ των παιδιών. Dark sarcasm. Χρόνια τώρα το φωνάζουν οι Pink Floyd και να γιατί ακόμη ακούγεται δυνατά η φωνή τους, και μάλλον θα συνεχίσει να ακούγεται εις το διηνεκές, όσο δε φαίνεται να αλλάζει η κατάσταση. «Πότε το είπα εγώ αυτό;», «Μα δεν το εννοούσα, εγώ τα αγαπώ πάρα πολύ τα παιδιά!», «Ίσως το είπα για αστείο καμιά φορά, τα παιδιά ξέρουν πως δεν το εννοώ».
Σταμάτησέ το. Άκουσέ το, αναγνώρισέ το. Πες το, φώναξέ το. Να διαμαρτυρηθείς, να το θέσεις ως ζήτημα, να απαιτήσεις να μην ξαναγίνει. Κι ας προκαλέσεις δυσαρέσκεια, κι ας ενοχλήσεις, κι ας έρθεις σε αντιπαράθεση. Έχε το νου σου στο παιδί.
Σταμάτησέ το.
Μικρά πράγματα σαν κι αυτά.
Σαν τις βρισιές που μπορεί να λέει το παιδί σου, στο σχολείο ή οπουδήποτε αλλού. Με τα φιλαράκια του, με τους συνομήλικους. Ίσως όχι κάτι ιδιαίτερο, όχι κάτι «πολύ», όχι κάτι «βαρύ», ωστόσο κάτι. Τα «γνωστά». Αυτά που «λένε όλοι», «σιγά το πράγμα, όλοι το κάνουν και όλοι το έκαναν κάποτε». Κι όμως. Είναι άσχημο. Είναι απαίσιο. Αντικειμενικά. Σε κανέναν δεν αρέσει να τα ακούει. Είναι πραγματική αηδία να πηγαίνει το “μ@λ@κα” σύννεφο, όπως και το τόσο απλό “γαμ@το”.
Σταμάτησέ το. Άκουσέ το, εντόπισέ το. Ζήτησε να μη μιλάει έτσι, ακόμη κι αν είναι με τα φιλαράκια του και παίζουν παιχνίδι στον υπολογιστή ή μιλούν διαδικτυακά. Κάνε το θέμα. Μην το προσπερνάς. Είναι μια άσχημη συμπεριφορά. Και δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή. Σαφώς, σαφέστατα, μη μιλάς έτσι εσύ. Ποτέ. Απαίσιο παράδειγμα προς μίμηση. Kι αν γίνει η παρατήρηση από τους εκπαιδευτικούς, άκουσέ την. Δέξου την, δώσε σημασία.
Σταμάτησέ το.
Μικρά πράγματα σαν κι αυτά.
Σαν τον οποιονδήποτε και οποιουδήποτε βαθμού σύντροφο σου πει να βγάλεις το κραγιόν σου. Γιατί «είσαι πιο όμορφη χωρίς αυτό, δεν το χρειάζεσαι». Σταμάτησέ το. Κοψ’ το αμέσως, επί τόπου. Άκου πίσω από τα λόγια, πίσω από τον απόλυτα υποκριτικό θαυμασμό : είναι η πρώτη προσπάθεια ελέγχου, επιβολής, κυριαρχίας επάνω σου. Δώσε προσοχή σε κάθε ανάλογη προσπάθεια χειρισμού. Και υπάρχουν πολλές φράσεις, λέξεις, συμπεριφορές για να γίνει αυτό, δυστυχώς.
Δώσε προσοχή. Έτσι ξεκινούν όλα. Και εξελίσσονται και καταλήγουν με τον χειρότερο τρόπο.
Σταμάτησέ το.
Μικρά πράγματα σαν κι αυτά.
Σαν τα απλά, καθημερινά όμορφα που σου συμβαίνουν, που έχεις, που συμβαίνουν γύρω σου. Σαν την υγεία σου, τα μάτια σου, τα χέρια και τα πόδια σου, το σπίτι, το φαγητό, τα ρούχα, τα παπούτσια σου, τους ανθρώπους σου, τη δουλειά σου, ακόμη και τις υποχρεώσεις σου. Σαν τον ήλιο που ανέτειλε, το φως της μέρας, το φεγγάρι, την ηρεμία της νύχτας. Σαν τη ζωή σου. Τίποτε από αυτά δεν είναι δεδομένο, τίποτα δε θα το έχεις για πάντα.
Δες το τώρα, αναγνώρισέ το, νιώσε ευγνωμοσύνη γι’ αυτό.
Απόλαυσέ το.
Μικρά πράγματα σαν κι αυτά.
Ο κατάλογος θα ήταν φυσικά ατέλειωτος, μα δε χρειάζεται ν’ αναφερθούν όλα. Αρκεί να έχεις τον νου σου σε αυτά. Στα μικρά πράγματα. Που σιγά σιγά γίνονται μεγάλα.
Δώσε σημασία στα άσχημα, για να μη μεγαλώσουν, να εξαφανιστούν.
Δώσε σημασία στα όμορφα, για να διογκωθούν και να σε κατακλύσουν.
Κι αν δε διάβασες ακόμη το βιβλίο ή δεν είδες την ταινία, σε προτρέπω να το κάνεις, χθες.
Μικρά πράγματα σαν κι αυτά. Μα τόσο μεγάλα τελικά.
